การที่พวกเราเจอกันเป็นเนื่องจากว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[Panitsupa]

แขน ร ม นั้นจะพาคนทั้งคู่มาพบกันในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง และก็ถ้าหากหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากคงต้องจาก

สิ่งไหนที่เราทำมา ไม่อย ากเจอก็จะต้องเจอ ไม่อย ากจากก็ต้องจาก นี่แหละครึ้ม ที่เรียกว่า ก ร ร ม


โดยเหตุนี้ การที่พวกเราโดน กระทำ จากคนอื่นๆ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันสำเร็จของกร ร ม ที่พวกเราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เพราะว่าอยู่นอกเหนือวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เสมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงพวกเราไว้บนพื้นแผ่นดินโดยที่พวกเราไม่รู้สึกตัว หรืออากาศ ถึงจะมองไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว รกร ร ม ก็แบบเดียวกัน ทุกความประพฤติปฏิบัตินั้นมีผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเราทราบแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างแขน ร ม กับเขาถัดไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

เราก็จะต้องฝึกฝนที่จะยกโทษ ปลดปล่อยเขาออกจากดวงใจ เลิกสร้างมือ ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า พวกเราให้อภัยเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับแขน ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวอะไรก็แล้วแต่กับเขา

เสมือนคำที่ว่า "บุญคนใดกัน..มือ ร ม มัน"

ตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า ท่านบอกไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

ด้วยเหตุว่าทุกอย่างล้วนจะต้องมีความเป็นมา โน่นคือ ตัวมือ ร ม ที่นำพามา

แต่ว่าเมื่อพามาเจอกันแล้ว ต่อจากนั้นเป็น เราเองจะเป็นคนระบุ

กำหนดให้ดีก็ด้วยกันประพฤติดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เรา

การพบเจอกันในตอนนี้ เป็นผลของแขน ร ม ในอดีตกาลก่อนหน้าที่ผ่านมา

แม้กระนั้นชีวิตจะเป็นอย่างไร ในอนาคต เป็นผลของมือ ร ม ที่พวกเราทำในวันนี้
пรรม
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/