เพียงพอเราแก่ เราจะเป็นผู้ใหญ่อย่างไร ให้บุตรหลานรัก

[Jessicas]

อยู่ไปนานๆให้ลูกหลานเคารพนับถือรัก ไม่ใช่ว่าอยู่นานเนื่องจากรับประทานข้าว แม้กระนั้นเมื่อแก่ขึ้นแล้ว

ควรดำเนินชีวิตให้เป็นสุขมากขึ้นเรื่อยๆ ตามอายุของเรา เช่นนี้ชีวิตจะสุขมากมาย

1. แก่ขึ้น แต่จำต้องรู้จักตั ดดวงใจ

บางอย่างเมื่อสู ญเสี ยไปแล้ว ก็อย่าได้ยึดติด ปล่อยวาง คิดให้ได้ว่าแรกเริ่มมันก็มิได้เป็นของเราอยู่แล้ว

แล้วก็วันสุดท้ายในชีวิต คุณก็เอาอะไรไปไม่ได้แม่แต่อย่างเดียว จงตั ดหัวใจให้ได้ในสิ่งที่สู ญไปแล้ว แล้วจะมีความสุขกับสิ่งที่ยังมีอยู่ได้

2. เมื่อแก่ขึ้น ให้รู้จักปลง

ควรปล่อยวางเรื่องราวอะไรบางอย่าง ที่จึงควรปล่อย ดวงใจของมนุษย์แบกรับได้อย่างจำกั ด อย่ามัวแต่ฝังใจ

ปล่อยวางตำแหน่ง ฐานะที่เคยดำรง วางอดีต แล้วควรศึกษาการใช้ชีวิตในขณะนี้ ให้เป็นสุขในวัยแก่ซะ

3. ควรที่จะต้องรู้จัก วางอารมณ์

สังคมในสมัยก่อน ก็มีความย ากของคนภายในอดีตเช่นเดียวกัน ส่วนสังคมในขณะนี้ ก็มีความย ากของคนในเดี๋ยวนี้

โดยเหตุนี้ อย่าเอาความคิดของเรามาเป็นที่ตั้ง ไม่ชอบใจอะไร ก็ว่าบุตรหลานเอาความคิดตนเป็นที่ตั้ง


แม้ทำเช่นนั้นคราวหนึ่ง คุณธรรมจะหายไปครั้งหนึ่งเลยล่ะ วาสนาของบุตรหลานหายไปส่วนใดส่วนหนึ่ง


นั่นด้วยเหตุว่าพ่อแม่เป็นพระพรหมของลูก ถ้ารอแช่ ง ด่ า บุตรหลานจะรุ่งโรจน์ได้ยังไง

4. อายุมากขึ้น เปรียบเทียบดุจไม้ใกล้ฝั่ง

ตั ณหาจำต้องน้อยลง ความโล ภ โกรธ หลง จำเป็นต้องลด คุณความดีความเงียบขรึมจึงควรมากเพิ่มขึ้นนะ

ความกรุณาปรานี ได้โปรดกรุณา มุทิตา อุเบกขา ต้องมากมาย เตือนตนเองไว้เสมอว่า อยู่ให้บุตรหลานเคารพนับถือรัก

ไม่ใช่ว่า อยู่ให้บุตรหลานเขา หวา ดกลั วกระทั่งลูกหลาน ไม่มีผู้ใดอย ากเข้าใกล้

5. ต้องรู้จักวางมือ ปล่อยวาง

คุณไม่มีทางดำเนินการไปได้ตลอดหรอกนะ หรืออยู่ดูแลลูกหลานไปจนวันสุดท้าย

ฉะนั้น จำเป็นต้องรู้จักวางมือ ลูกหลานมีโชคดี เขาฟุตบาทของลูกหลานเอง


ถ้าเกิดคิดแทนไปหมดทุกๆอย่างเลย คุณนั่นแหละที่จะอ่อนล้าตลอดไป เนื่องจากวันหนึ่งที่คุณจากไป


พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อได้ยังไงล่ะ การรู้จักวางมือคือการฝึกหัด วางใจในลูกหลานของเรา และก็เป็นการผลักดันเขาไปในตัวด้วย
ผู้ใหญ่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13553/
Tags : สูงอายุ